Twee weken geleden vond de fotoshoot voor mijn I Love Health-boek plaats. Er zijn hardloop-, yoga- en fitnessfoto’s gemaakt – en die vereisten nogal wat voorbereiding. Voorbereiding van mij, het ‘model’, haha! Twee maanden geleden was ik namelijk verre van fotoshoot ready..

Ik ga een heel eerlijk verhaal met je delen, om te laten zien dat ook gezondheidsbloggers niet perfect zijn. Online delen we natuurlijk alleen de mooie plaatjes, maar zo ideaal is het allemaal heus niet.

Dat ik de kans heb gekregen om een boek te maken, vind ik zo gaaf en bijzonder! Vereeuwigd worden in een boek; die kans krijgen we immers niet allemaal. En als ik mijn boek over 50 jaar aan mijn kleinkinderen laat zien, wil ik natuurlijk wel dat oma er retestrak uitzag. Dit gebeurt me vast maar één keer, dus dan moet het goed ook.

Nu was ik, subtiel gezegd, ‘een beetje uit shape’. Een aantal maanden door Bali en Thailand reizen had er al wat kilootjes aangeplakt. In Nederland ging ik wel weer volgens mijn eigen gezonde levensstijl eten en sporten, maar doordat ik in april/mei niet zo lekker in mijn vel zat, ging ik meer eten. Emotie-eten.. ook ik ben er schuldig aan. Mijn normale maaltijden waren nog wel gezond, maar het ging om die extraatjes die helemaal niet nodig waren (denk chocolaatjes, chips en friet). De 80-20-regel had ik wat versoepeld. Naar 60-40. En aangezien ik er altijd hard voor moet werken om slank te blijven (ik ben helaas niet gezegend met een snelle stofwisseling), kwamen er ook toen wat kilo’s bij. In mei en juni heb ik door een blessure heel weinig kunnen sporten. Als klap op de vuurpijl: drie weken Ibiza. Daarvan ging ik de laatste twee weken elke avond uit eten en je begrijpt: kilo’s. Erbij, niet eraf. Om precies te zijn woog ik negen kilo meer dan voordat ik vorig jaar naar Bali ging! Dat is veel en daar voelde ik me helemaal niet lekker bij. Shit, waarom had ik het zo ver laten komen?! Nu baalde ik als een stekker.
Ik baalde nog harder toen ik te horen kreeg dat de fotoshoot voor mijn boek over acht weken zou zijn. In mijn huidige staat wilde ik echt niet op de foto! Not even an option. We zijn nu eenmaal veel strenger voor onszelf dan voor een ander. Soms word ik er gek van: waarom ben ik altijd zo kritisch naar mezelf? Geen idee. Maar dat herken je vast wel. Vrouweigen, denk ik. Streng als ik ben, besloot ik dat er dus echt iets moest gaan gebeuren.

Maar goed, acht weken de tijd dus. Is te doen! Negen kilo afvallen zou teveel van het goede zijn, maar ik zou een heel eind gaan komen. Ik was nu vastberaden. En ik had een duidelijk doel: getting as fit as possible voor mijn fotoshoot! Voor mij betekende dat wat kilo’s eraf, maar ook gewoon veel strakker worden door veel te sporten.

Door drie weken weer volgens mijn 80-20 regel te eten (misschien was het nu wel 90-10) en te gaan sporten, kreeg ik er zelf de eerste 3 kilo’s vanaf. Maar die eerste kilo’s zijn het makkelijkst; ik zag op tegen de rest. Ik was er echt nog lang niet. Hoe ging ik dit doen?

Omdat ik op dat moment tijdelijk bij mijn moeder in Bodegraven woonde, spaarde ik elke maand een flinke Amsterdamse huurprijs uit. Ik ging sporten in een gym in Bodegraven en raakte daar aan de praat met een personal trainer: Mark Veerman. Een oude bekende uit ‘het dorp’. Omdat ik toch een hoop geld uitspaarde en het intakegesprek met Mark goed voelde, wist ik het zeker: ik wil personal training van hem! And so we did..

Personal training

De laatste vijf weken voor mijn fotoshoot trainde ik drie keer per week met Mark. En ik vond het echt te gek! Ik had wel vaker personal training van mijn zusje gehad, of her en der wat voor mijn site getest, maar zo consequent was het nog niet eerder. De trainingen waren enorm afwisselend. Elke keer wat anders. Het was een combinatie van krachttraining met dumbbels, apparaten, barbells en kettlebells, trainingen met TRX-banden, maar ook met van die zware touwen en heel veel boxjumps, touwtjespringen en planken. Je ziet het: veel variatie! Het fijne aan personal training is dat je elke keer echt tot het gaatje gaat. Ook al denk ik dat ik best hard train als ik alleen ben, het is gewoon niet met elkaar te vergelijken. Een goede trainer als Mark laat je tot het uiterste gaan, zonder blessures te krijgen. En wat vond ik het leuk om te merken dat ik steeds sterker werd! Ik maakte steeds meer herhalingen en tilde zwaardere gewichten. Ook lekker is dat je zelf helemaal nergens over na hoeft te denken; hij is de expert, ik hoef het ‘alleen maar te doen’.

Wekelijks hebben we mijn progressie gemeten op een Tanita-weegschaal. Dit apparaat meet onder andere je gewicht, vetpercentage, spiermassa en vochtbalans en hoe dit allemaal tot elkaar in verhouding staat. Na vier weken training hadden we de eindmeting. Ik was zo blij met het resultaat!

  • Mijn gewicht was met nog eens 3,6 kg afgenomen (6,6 dus in totaal)
    • Waarvan -3,5 kg vet
    • en slechts -0,1 kg spiermassa
  • Vetpercentage -3,9%

Dat mijn spiermassa slechts met 0,1 kg is afgenomen is heel goed. Ik heb namelijk heel streng op mijn eten gelet, laag in calorieën gezeten en hoog in eiwitten (hierover zo meer). Vaak verlies je veel spiermassa als je relatief weinig calorieën binnenkrijgt en dat wil je juist niet, want spieren verbranden veel vet. Doordat ik veel eiwitten binnenkreeg, is mijn spiermassa dus gelukkig nagenoeg gelijk gebleven.

Een meting is natuurlijk nauwkeurig, maar kleding die ineens weer goed zit, is een nog betere graadmeter: broeken zaten weer lekker, BH’s niet meer te strak. Heerlijk om dit de merken. Mijn spiegelbeeld stond me ineens weer aan en dat is veel belangrijker dan een paar cijfers op de weegschaal!

Mocht je een goede en leuke personal trainer zoeken (in Bodegraven en omgeving): Mark Veerman Personal Training it is! (en nee, dit is niet gesponsord; ik heb netjes betaald voor de trainingen!)